بانک جامع گیاهشناسی

مریم گلی

مریم گلی

نام علمی: Salvia Splendens
نام انگلیسی: Scarlet Sage
نامهای دیگر: سلوی
خانواده: Lamiaceae
طبقه بندی

نوع گیاه: بوته ای و برگساره ای

وضعیت برگ - خزان پذیر

وضعیت برگ: خزان پذیر

وضعیت ریشه: سطحی

فرم بوته ایستاده

فرم بوته: ایستاده

مشخصات گیاه
بازه اقلیمی: 10A، 10B، 11A، 11B
زمان لازم برای رشد نهایی: 1-2 سال
چرخه زندگی: چند ساله (دائمی)
بافت گیاه: زبر
جنس برگ: plf-fluffy
سرعت رشد: کم
شرایط نگهداری
نیاز به نور - نیاز به آفتاب (نور پسند)

نیاز به آفتاب (نور پسند)

کم

متوسط

زیاد

نیاز به زهکشی: plf-medium
نوع خاک به لحاظ فیزیکی: شنی، گلدانی
نوع خاک به لحاظ شیمیایی: اسیدی، خنثی، قلیایی
روش تکثیر: بذر، قلمه
ویژگی منظرین
محصول: plf-no
رنگ در فصول

فصل

بهار

تابستان

پاییز

زمستان

رنگ ساقه

رنگ گل

رنگ برگ

رنگ میوه

نیاز نوری این گیاه در زمستان و مکان های سردسیر، آفتاب کامل و در تابستان و مکان های گرمسیری، نیم سایه است.
خاک با زهکشی خوب حاوی خاک معمولی باغچه با کمپوست یا خزه تورب.
این گیاه در حال رشد در زمانهای گرم و با رطوبت بالای سال به 2 تا 3 متر (6.6 تا 9.8 فوت) ارتفاع می رسد.
بهترین زمان کاشت این گیاه اواسط دی تا اواسط فروردین است.
مریم گلی به‌ عنوان داروی گیاهی استفاده می‌ شود، چون برگهای آن شدیداً آنتی‌ اکسیدان بوده و می‌تواند علائم و مشکلات پیری را کاهش دهد. از عصارهٔ مریم گلی در درمان آلزایمر استفاده می‌شود. از برگهای مریم گلی می‌ توان محلول دهان‌ شویه‌ای تهیه کرد که در درمان بیماریهای دهان و گلو مفید است. همچنین از این برگها در درمان مشکلات قاعدگی بانوان استفاده می‌ گردد. به‌ طور سنتی گیاه مریم‌ گلی را مرتبط با افزایش عمر و مفید در تقویت حافظه سالمندان می‌ دانند.
از ریشهٔ مریم گلی به‌عنوان تقویت‌ کنندهٔ عمومی بدن استفاده می‌ شود. همچنین در منظم نمودن گردش خون و تسکین دردهای قاعدگی و بیماریهای قلبی مثل آنژین صدری مفید است.
مریم گلی اثرات مفیدی بر بدن دارد از جمله افزایش‌ دهنده صفراوی، آرام بخش، کم‌ کنندهٔ بزاق، محرک رحم، کم‌ کنندهٔ قند خون، تقویت‌ کنندهٔ گردش خون.
تمام اجزاء مریم گلی به خصوص گل آذین آن دارای ترکیبات معطر و اسانس است و در صنعت به عنوان مواد معطر، چاشنی، اسانس ها و تهیه مواد آرایشی و دارویی به کار برده می شود.